Ακούω τους γύρω μου να συζητούν για τα αποτελέσματα των… σημαντικότερων εκλογών μετά την Μεταπολίτευση. Να μιλούν για τέλος της Μεταπολίτευσης. Να φοβούνται τα “εγέρθητι” και τις “πτωχεύσεις”. Να μιλούν για απάντηση του λαού κατά του μνημονίου.
Άλλαξε κάτι; Διότι εγώ εξακολουθώ να βλέπω τον Αντώνη και τον Βαγγέλη, τον Αλέξη και την Αλέκα και όπως σε κάθε Eurovision… εεε! εκλογές ήθελα να πω(!) και την cult παρουσίαση… με ξυρισμένο το μουστάκι!
Για εμένα δεν άλλαξε κάτι. Όχι γιατι άλλη μια προσωπική επιλογή δε θα βρίσκεται στα έδρανα της Βουλής, αλλά γιατι οι επιλογές που στηρίχθηκαν ήταν οι ίδιες και στο άκουσμα νέων νορμών, νέων ιδεών και νέων κομμάτων ο κόσμος… αντεδρασε αρνητικά.
“Ποιός είναι αυτό ο Τζήμερος;” “Τι δουλειά έχει ένας διαφημιστής στη Πολιτική;” Μέχρι και Φασίστα (δις το διάβασα στο fb) τον είπαν! Τρέλλα μιλάμε.
Σίγουρα κάποιοι που μη γνωρίζοντας τι να ψηφίσουν, επέλεξαν στη τυχη ένα κόμμα. Οι περισσότεροι που επέλεξαν τη Δημιουργία Ξανά! θέλω να πιστεύω πως είχαν πιο αγνές προθέσεις. Η δική μου άποψη, και όσοι δεν θέλουν να επηρεασθούν μπορουν να σταματήσουν εδώ την ανάγνωση, ήταν τόσο απλή όσο και η… ζωή!
Για εμένα η διακυβέρνηση μιας Χώρας δε διαφέρει (ή δεν πρέπει να δαφέρει) από την διαχείρηση μιας εταιρείας. Το είχα γράψει και στο “Αγανάκτηση… χωρίς Ήττα” όπως μια εταιρεία εξελίσσεται, κερδοφορεί, ρισκάρει και παράγει έργο, έτσι θα πρέπει και με τα ίδια πρότυπα να λειτουργεί και ένα κράτος. Για εμένα η Δημιουργία Ξανά! είναι κάτι φρέσκο στη σαπίλα του συστήματος. Είναι ένας λόγος να σηκωθεί από τον καναπέ ο Έλληνας και να δουλέψει για την πατρίδα του. Να επιστρέψει στη πολιτική σκέψη (και ούχι στην Κομματική) και να πράξει για το καλό της Ελλάδας.
Κάποιοι έβαλαν τα κουκιά κάτω και είδαν πως πράγματι αν η Δράση του Στέφανου Μάνου, μα το κόμμα της Ντόρας Μπακογιάννη συνεργάζονταν και είχαν και δίπλα τους και τη Δημιουργία Ξανά! θα υπήρχε παρουσία στη Βουλή. Εγώ ρωτάω… ΓΙΑΤΙ; Γιατί θα πρέπει ένα κόμμα που πρεσβεύει πως δεν θέλει πολιτικούς στις τάξεις του να συνεργασθεί με… Πολιτικούς. Τόσο οι μέν Φιλελευθεροι όσο και οι δε “δήθεν” Φιλελεύθεροι ήταν ΜΕΣΑ στο σάπιο σύστημα και λειτουργούσαν με τις νόρμες αυτού του συστήματος.
Ο τόπος θέλει αλλαγή, όχι πουκάμισου αλλά γκαρνταρόμπας και αυτό θέλει και χρόνο και πείσμα. Ειναι σαν να σκουπίζεις στο σαλόνι και να πηγαίνεις τις βρωμιές στο χωλ αντι να τις πετάξεις στα σκουπίδια. Ο τόπος δεν θέλει τα ξύλινα λόγια των Πολιτικών, αλλά την οργάνωση και την δημιουργία των τεχνοκρατών, την ιδέα των πνευματικών και την ελπίδα των νέων.
Δεν ξέρω αν βλέπω καθαρά. Πάντως από το να ψηφίσω Κόμματα που μας πέταξαν στο γκρεμό ή που δείλιασαν να μας σώσουν, προτίμησα να ψηφίσω κάτι τελείως διαφορετικό μα και ταυτόχρονα τόσο… όμοιο.
Τέλος, θα ήθελα να αναφερθώ στις… παλιές μου και πολύ παλιές μου εκλογικές αγάπες. Όσο υπάρχει φράξιμο στον εγκέφαλο, ο λαός θα υποφέρει από εκείνους που λένε οτι παλεύουν για τα ιδανικά του. Που φοβούνται να συνεργασθούν. Που αποχωρούν από την ψήφιση ενός νομοσχεδίου. Ο λαός δεν ψηφίζει για να αποχωρείς αλλά για να παλεύεις.
ΚΑΙ αυτές οι πρακτικές έφεραν το… “εγέρθητι” στη Βουλή… γκε γκε;
Καληνύχτα Ελλάδα… ελπίζω τον Ιούνιο να ξυπνήσεις και να την δεις αλλιώς και καλύτερα!
Recent Comments