Ιθάκη

Ποίηση: Κωνσταντίνος Πέτρου Καβάφης

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους·
να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά·
σε πόλεις Aιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.

Και αφού φίλε αναγνώστη έφτασες εδώ. Διάβασες αυτό το πανέμορφο ποίημα. Ένιωσες τη κάθε λέξη μέσα σου και χαμογέλασες. Άσε με να σου πω και εγώ σε ποιούς αφιερώνω αυτό το ποίημα:

Στον Κώστα και τη Μαρίνα που με έφεραν σε αυτό το κόσμο και μου έδωσαν τα εφόδια να ξεκινήσω το δικό μου ταξίδι. Στο Σωτήρη που, σωστός αδελφός μου επισήμανε με τις δικές του εμπειρίες τα δύσκολα του ταξιδιού. Στην Αθηνά και το Γιώργο, που η μια με τη σοφία της και ο άλλος με την μουσική του παιδεία μου έδωσαν επιπλέον εφόδια για την καλλιέργειά μου ως άνθρωπος αλλά και ως σκεπτόμενο άτομο.

Ο κάθε ένας από τους φίλους μου, παλιούς και νέους, βοηθούν στο να γεμίσω με εμπειρίες το ταξίδι μου, να γίνω πλούσιος: πλούσιος σε εμπειρίες, σε συναισθήματα, σε αγάπη, σε πόνο, σε κλάμα, σε χαρά και σε λύπη, δηλαδή με όλα εκείνα που αξίζουν για να ζεις.

Τέλος, το ποίημα το αφιερώνω στη γυναίκα μου. Τη δική μου Αθηνά, τη Μελένια μου. Διότι αντίθετα με τον Οδυσσέα, εγώ την έχω δίπλα μου και στο ταξίδι αυτό, μοιραζόμαστε τις πιο έντονες εμπειρίες και ζουμε τις πιο έντονες στιγμές.